N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Vlucht naar het centrum
'Soms ligt de waarheid gewoon niet in het midden.' De nieuwste actie van Loesje, in de aanloop naar de verkiezingsdag, heeft toch de plank misgeslagen. Toen het puntje bij paaltje kwam - gisteren, 15 maart - maakte Nederland massaal de keus voor het redelijke, beetje bedaagde en vooral gematigde midden.
Rutte III
Teruggebracht tot de kern, betekent de uitslag van de verkiezingen voor de Tweede Kamer niets meer en ook niets minder dan dat Mark Rutte door kan als minister-president met een kabinet, waarin het politieke centrum (CDA, D66) een cruciale rol zal spelen.
Waarschijnlijk wordt het gematigder dan het was. Rutte III belooft op voorhand onbestemder, kleurlozer dan Rutte II te worden, laat staan Rutte I.
Patroon van Gematigdheid
Je kunt het ook anders formuleren: de partijen aan de flanken die grossierden in onbehagen, onvrede en ontevredenheid - voorop Wilders’ PVV, gevolgd door 50Plus en ook de SP - zijn naar het tweede plan verwezen.
Ondanks de schijn van het tegendeel past ook de grote verkiezingsoverwinning van GroenLinks in dat patroon van gematigdheid. Jesse Klaver heeft gewonnen - niet als representant van ex-communisten, -pacifisten en -radicalen, maar als frisse vertegenwoordiger van een nieuwe generatie, als 'New Kid on the Block'.
Die gematigdheid typeerde de verkiezingscampagne.
Ondanks alle voortekenen en waarschuwingen was het vooral een strijd om het politieke midden - met bijbehorende stijl en toon.
Het was lang niet zo ruw als van te voren gevreesd. Negative campaigning bleef achterwege, een moddergevecht werd het toch niet. Toen Wilders begon met photoshopping, hield iedereen het hart vast. Maar het bleef bij dat ene incident. Er vielen wel eens harde woorden, maar op een of andere manier was iedereen erop bedacht om de onzekere, bedreigde burger een gevoel van veiligheid, zekerheid en vertrouwdheid te geven. Zelfs het Wilhelmus werd erbij gesleept.
Het nationale populisme is afgestopt. Sinds woensdagavond krijgt het politieke centrum opnieuw een kans; de kans om te laten zien dat de waarheid inderdaad in het midden ligt.
Rutte III krijgt het minstens zo zwaar als Rutte II.
En de uitkomst is minder zeker.