Geruzie in een bubbel: hoe een voorzitter het eigen Europees Parlement in de voet schiet

Het Europees Parlement blijft brokken maken bij de procedure voor het opvolgen van de hoogste ambtelijke baas, secretaris-generaal Klaus Welle. Zoals gisteren op Europa-Nu.nl werd bericht is er alweer een bommetje gebarsten in de benoeming van de nieuwe SG.

Ditmaal ging het om een openbare brief van één van de vice-presidenten van het EP, Heidi Hautala (lid van de Groenen/EVA). Zij trok van leer tegen de benoeming van Alessandro Chiocchetti, nu nog chef van het kabinet van Parlementsvoorzitter Metsola en tegen het instellen van een nieuwe afdeling binnen het EP. De leiding van die nieuwe afdeling zou naar Unitair Links gaan. Normaliter is die partij kritisch rond extra uitgaven en benoemingen. Nu steunt zij opvallend genoeg de benoeming van Chiocchetti.

Metsola was verbolgen - Hautala had volgens haar die kritiek al eerder in besprekingen in bestuur van het EP moeten uiten.

Het grootste pijnpunt voor Metsola is volgens mij de vraag waarom Hautala ervoor koos de vuile was buiten hangen. Ga nu als Metsola je eigen kabinetschef nog durven promoveren. Tegelijkertijd weigert Metsola onder ogen te zien dat deze gang van zaken al weken lang deukjes slaat in het imago van het Europees Parlement. Een imago waar zij voor zou moeten staan.

Deze saga begon toen het functieniveau om te mogen solliciteren voor de post van SG werd verruimd. Chiochetti zou daardoor wel ineens in aanmerking komen, want die was eerder net een schaal te laag. Toen werd ook meteen expliciet ontkend dat daar een verband tussen zou zijn. Toen was er al kritiek.

Het oogt niet heel kies om als voorzitter van een instelling je eigen kabinetschef naar voren te schuiven, en de regels aan te passen om dat vervolgens mogelijk te maken. Een nieuwe afdeling oprichten met de afspraak een politieke bondgenoot - Unitair Links - aan het roer te zetten is minstens net zo verdacht.

Die partij vond het vandaag nodig om een persbericht de deur uit te doen. De GUE/NGL doet niet aan achterkamertjes politiek, zoals media zouden suggereren. Toegegeven, de promotie van democratie en meer diversiteit in politieke instellingen zijn inderdaad standpunten van die partij, maar hoeveel schijn kun je tegen je hebben?

Die nieuwe afdeling is op zichzelf al omstreden. De instellingen hebben beloofd zuinig aan te doen met personeel; het beeld van een uitdijend leger aan eurocraten leeft - hoe onterecht ook - bij veel burgers. Knarsetandend is de Raad akkoord gegaan met deze budgettaire aanpassing. Het is dat de instellingen elkaar op dit vlak hebben beloofd niet in de wielen te rijden, anders was dit DG er nooit van gekomen. Dat de ambassadeurs van de lidstaten zich openlijk kritisch uitlieten over deze saga is veelzeggend, zo zelden komt het voor.

Alle betrokkenen in dit verhaal weten hoe politiek beladen benoemingen van topambtenaren zijn. Dat voorkom je door je strikt aan de procedures te houden.

Dat Metsola gisteren en Unitair Links vandaag vasthouden aan deze gang van zaken is jammer. Het Parlement heeft al decennia last van het imago van een ver van de burger afstaand en spilzieke instelling. Dat is het niet. Een voorzitter die blijft vasthouden aan een gang van zaken die juist dat beeld bestendigt schiet zichzelf en de instelling in de voet.

Bronnen: persberichten en documenten Europees Parlement, Politico, EURactiv