Wisselen van partij kan, maar welk beeld schep je dan?

Een lid van een partij kan uiteraard altijd op een zeker moment concluderen dat de koers of politieke opvattingen zo zijn veranderd, dat afscheid moet worden genomen. Ook een principiële kwestie kan daarvoor een legitieme reden zijn. De vrijheid om die stap te zetten, staat niet ter discussie en er zijn legio voorbeelden van.

Als een Kamerlid zijn of haar partij verlaat, komt direct de vraag op of de zetel dan mag worden behouden. Er zijn vele voorbeelden van politici die ondanks een breuk toch Kamerlid bleven. Om er enkele te noemen: Jacques Aarden, Frans Goedhart, Jan-Nico Scholten, Geert Wilders, Tunahan Kuzu en Düzgün Yildirim. Enkelen kozen ervoor om wel de Kamer te verlaten, zoals Harry van Doorn in 1968, Frans Moor en Piet de Visser in 1991 en Jacques de Milliano in 1998.

Je zou kunnen stellen dat Henriëtte Prast de koninklijke weg heeft gekozen door naast haar partijlidmaatschap ook haar zetel op te zeggen. Wie een week na dat vertrek echter de overstap maakt naar een partij die totaal andere opvattingen heeft dan waarvoor je eerder een vertegenwoordigende functie bekleedde en die je bovendien direct op de kandidatenlijst plaatst, heeft wel wat uit te leggen.

De Partij voor de Dieren wil, anders dan D66, geen compromissen sluiten met andere partijen, voert oppositie tegen Rutte III, is eurokritisch en tegen de door de EU gesloten handelsakkoorden en wil stoppen met het Europese Noodfonds. En zo zijn er nog tal van standpunten waarin zij totaal verschilt met D66. De PvdD keerde zich in de Eerste Kamer tegen wetgeving waar D66 vóór was.

Je vraagt je dan wel af: hoe heeft een hoog geleerde zich eerder zo kunnen vergissen in haar partijkeuze?

Nogmaals: iedereen heeft het recht om van partij te wisselen. De schijn van opportuniteit ligt er nu wel erg dik op. Is het bovendien echt te veel gevraagd om niet mee te werken aan het beeld dat de politiek één pot nat is en dat het er bij het zicht willen houden op behoud van de eigen zetel eigenlijk niet toedoet bij welke partij je je aansluit?

De stap van prof. Prast schaadt het aanzien van de politiek. Over haar eigen 'aanzien' kunnen we het maar beter niet hebben.