Asielzoekersquotum: een analyse van de verdelingsleutel

DEN HAAG (PDC) - Het plan van de Europese Commissie voor de herverdeling van asielzoekers over de Europese lidstaten stuit op veel kritiek. Hoogleraar Europese politiek en MI fellow Marcello Carammia stelt dat deze kritiek vooral komt van landen die relatief gezien een laag aantal asielzoekers hebben geregistreerd in hun land in 2014. Dit valt vooral op wanneer er gekeken wordt naar het aantal asielzoekers dat verdeelt zou worden onder de door de Commissie voorgestelde ‘verdelingsleutel’, ten opzichte van de landelijke (absolute) cijfers van 2014.

In de analyse van Carammia wordt de vraag gesteld hoe de verdelingsleutel er in de praktijk uit zou zien, wat de gevolgen zouden zijn voor Europese lidstaten en of de herverdeling wel eerlijk zou zijn. Het blijkt dat onder de huidige regeling vijf landen – van de in totaal 25 onderzochte landen – ongeveer 80 procent van het totaal aantal asielzoekeraanvragen verwerkt. Het merendeel van de Europese lidstaten heeft dan ook te maken met een “negatieve verdelingskloof” wanneer gekeken wordt naar het verschil tussen de feitelijke cijfers van asielzoekeraanvragen uit 2014 zonder verdelingsquotum, en de hypothetische cijfers met verdelingsquotum.

De criteria voor de verdelingsleutel kunnen onderhevig zijn aan verandering en arbitraire vaststelling van de quotumcriteria door de Commissie kan ook niet geheel worden uitgesloten, zo stelt Carammia. Toch beïnvloedt dit de kern van het verhaal niet: landen als Duitsland en Zweden verwerken relatief gezien een groot aandeel asielzoekerregistraties, terwijl landen als Spanje en Italië achterblijven.