De drie eerste Nederlandse koningen, de ministers en het parlement

Willem I (1815-1840) en Willem III (1840-1849) verkozen zoveel mogelijk alleen te heersen. Willem I had zijn verkozen tijd wat dat betreft meer mee dan Willem III. Van de drie koningen was Willem II nog het meest liberaalgezind. Ook al had ook hij tijdens zijn regeerperiode in eerste instantie de neiging de roep om hervormingen te negeren, uiteindelijk stemde hij wel in met de grondwetswijziging van 1848, die de ministeriële verantwoordelijkheid vastlegde en de politieke macht van de Koning inperkte ten gunste van ministers en parlement.

Hoe de verhoudingen tussen Koning en parlement zich in de negentiende eeuw ontwikkelden wordt uiteengezet in een artikel in het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis 2013 - De Republiek van Oranje, 1813-2013, van het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis Nijmegen. Het artikel is geschreven door de auteurs van de biografieënreeks Willem I, II en III: Jeroen Koch, Dik van der Meulen en Jeroen van Zanten.