One-issuepartijen zijn onbestaanbaar

Uiteraard heeft iedereen het recht om een politieke partij op te richten en daarvoor zelf de uitgangspunten en doelen te kiezen. Het behartigen van specifieke belangen is eveneens legitiem. Toch zijn 'one-issue-partij' geen gelukkig verschijnsel. Vraag is vooral of die partijen hun kiezers niet een rad voor ogen draaien door te doen alsnog ze zich slechts op een strijdpunt richten.

Het relatieve succes voor de Partij voor de Dieren, die immers allerlei 'dieren'-thema's op de politieke agenda wist te krijgen, lijkt daarmee in tegenspraak. Maar ook voor die partij is het de vraag of zij als het er op aan komt wel een 'one-issue -partij' is. Het is eerder een groen-progressieve partij, die aandacht vraagt voor dierenwelzijn en hervormingen in de landbouw, maar ook voor een voortvarend klimaat- en milieubeleid. In de politieke praktijk vaart de partij daarnaast op het gebied van asielbeleid, sociaal beleid en zorg een duidelijk progressieve koers. Hoezo 'one issue?'. En zo bleken in het verlenen ouderenpartijen en middenstandspartijen veeleer als centrumrechts te kunnen worden getypeerd dan als louter 'one-issue-partij'.

Geen enkele partij, ook als die zich allereerst richt op bijvoorbeeld dierenwelzijn, belangen van gepensioneerden, het midden- en kleinbedrijf of allochtonen ontkomt er aan zich over allerlei zaken uit te spreken en politieke keuzes te maken. Een partij die zegt zich uitsluitend met één onderwerp te gaan bezighouden, misleidt de kiezers.