‘Europa’s ongemakkelijke coalitie’

Analyse over het nieuwe politieke krachtenveld in Brussel

Europa wordt de komende jaren geregeerd door ‘een ongemakkelijk bondgenootschap van pro-Europese en Euro-sceptische partijen op centrum-rechts’.

Simon Otjes, universitair docent aan de Universiteit Leiden, heeft een balans opgemaakt van de politieke krachtsverhoudingen in Brussel, zoals die na de verkiezingen voor het Europese Parlement en het aantreden van de nieuwere Europese Commissie zijn ontstaan.

Een herschikking van de Europese politiek in ‘een helder pro-Europees en Euro-sceptisch blok’ - het doel van de Franse president Macron - heeft zich bij de Europese verkiezingen niet voltrokken. Na veel duwen en trekken kwam Ursula von der Leyen als ‘consensuskandidaat’ uit de bus. ‘Steunberen voor de nieuwe Commissie zijn de rechtse Euro-sceptische partijen die zijn tegenspelers waren bij de verkiezingen.’

De Tweede Kamer is door en door conservatief. Het parlement laat zich hooguit tegenstribbelend verkassen, vernieuwen of verhuizen. Hoewel ooit min of meer per ongeluk aan het Binnenhof terecht gekomen, is de Kamer er niet meer van weg te slaan. Midden in de negentiende eeuw is vergeefs geprobeerd een heus Paleis voor de Staten-Generaal te bouwen. Hetzelfde lot ondergingen voorstellen, honderd jaar later, om ergens midden in het land een nieuw parlementsgebouw neer te zetten. Het heeft veel voeten in de aarde gehad om de oude vergaderzaal, de Balzaal, te verlaten. Dat ging in 1992 met veel weemoed gepaard, zoals Opland tekende. Het is dan ook geen wonder dat zelfs een noodzakelijke opknapbeurt van het Binnenhof veel tegenspartelen oplevert. Dr. Carla Hoetink verblijft momenteel in Wenen en schreef over de verbouwing van het Binnenhof in relatie tot vernieuwing van het Oostenrijks parlement.