'Weer een enquête?'

Voor en tegen parlementair onderzoek naar Fyra

Een parlementaire enquête naar het debacle met de Fyra is misschien niet noodzakelijk, maar wel wenselijk. Gerard Visscher, onderzoeker verbonden aan het Parlementair Documentatie Centrum, komt tot de conclusie dat er meer vóór dan tégen zo'n zwaar parlementair onderzoek pleit.
'Zou het Fyra-fiasco een gewoon particulier bedrijf betreffen, dan lag een parlementaire enquête niet voor de hand', schrijft hij. 'Een gedegen onderzoek door deskundigen in opdracht van de regering zou meer in de rede hebben gelegen.'
Maar de NS is geen gewoon bedrijf. Bij zo'n onderzoek gaat het om meer, meent Visscher. 'In feite betreft het ook een onderzoek naar het beleid van opeenvolgende bewindslieden en kabinetten. In zo'n situatie moet de volksvertegenwoordiging zelf de handschoen opnemen.'

Is de Nederlandse liefde voor Europa bekoeld? Zo eensgezind als Nederland de eerste jaren na de oorlog over Europese integratie dacht, zoveel verdeeldheid roept datzelfde Europa sinds de eeuwwisseling op. Een nieuwe, vuistdikke studie van MI-partners, het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (DNPP) en het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis (CPG), laat zich lezen als het verkruimelen van die 'bijna consensus voor een verenigd Europa'. Donderdag, 27 juni, wordt het boek in Den Haag gepresenteerd aan oud-Kamervoorzitter Frans Weisglas en SP-parlementariër Harry van Bommel. Gevolgd door een debat - met verdeeldheid.

Waarom ik wel/niet het lidmaatschap van mijn partij opzegde. Joris Voorhoeve (D66, ex VVD) versus ex-parlementariër Ad Koppejan (CDA).

Jan Schinkelshoek, oud-Tweede Kamerlid (CDA)

Help, het is weer reces. Wie denkt dat een reces vakantie is, vergist zich lelijk. Als oud-Kamerlid kan ik er over mee praten. Ik zag er, eerlijk gezegd, altijd een beetje tegenop…
Vrij algemeen bestaat het idee, begrijp ik en lees ik af en toe nog steeds, dat de Tweede Kamer zichzelf in de vorm van recessen – Kerstreces, voorjaarsreces, zomerreces – royaal veel vrije dagen toekent. Op het eerste gezicht heeft dat er inderdaad alle schijn van. Wie de recesdagen van dit jaar - werkdagen waarop de Kamer niet vergadert - bij elkaar optelt, komt uit op het respectabele aantal van ongeveer 75 dagen. Dat is meer dan de gemiddelde cao aan vakantiedagen toelaat. Om nog maar te zwijgen van het aantal ‘vrije dagen’ dat een gemiddelde ondernemer zich gunt.

Maar een reces is helemaal geen vakantie. Het is veeleer een verstorende, licht ontregelende onderbreking van het reguliere parlementswerk. Of, misschien beter gezegd: een voortzetting van de volksvertegenwoordiging met andere middelen.
Tussen de recessen door - tijdens de vergaderperiodes - hol je als Kamerlid van het ene debat naar het andere. Meestal heb je nauwelijks goed tijd om stukken te bekijken. Met veel moeite prop je allerlei afspraken tussen een Commissievergadering en een fractievergadering door. Regelmatig sta je voor de keus of je voorrang moet geven aan een fractiecommissie boven een gesprek met een of andere organisatie. ’s Avonds eist de partij z’n tol: spreekbeurten. De vrije weekeinden zijn op de vingers van een hand te tellen. En duren meestal kort. Zondagmiddag begint de telefoon al weer te rinkelen. De mail staat nooit stil.

Kunt u deze nieuwsbrief niet goed lezen? Bekijk dan de online versie.