De Nederlandse politiek kan zeker niet zonder God

Bas van der Vlies (SGP), oud-Tweede Kamerlid en fractievoorzitter van de Tweede Kamer

Deze stelling slaat de spijker op de kop, tenminste, als de Bijbelse godsdienst is bedoeld. Niet een willekeurige religie, maar de godsdienst welke zich richt op Jezus Christus, de Zoon van God.

De seculieren in ons land zullen het niet met me eens zijn. Dat kwam regelmatig naar voren in debatten die ik in de Tweede Kamer met hen had. Ik hoefde me er geen zorgen over te maken waar zij dan hun oriëntatie, hun waarden en normen vandaan hebben. Zij zeiden dat hun eigen morele intuïtie hen wel bracht bij het onderscheiden tussen wat wél en niet goed is voor onze samenleving. Mijn tegenwerping dat zij zich daarmee tot speelbal van de doorsnee publieke opinie maakten, uiteindelijk een exponent worden van de postmoderne tijdgeest, erkenden zij toen nog wel als een risico. Ik noemde polygamie en xenofobie als voorbeelden. Mochten die in de samenleving draagvlak vinden, dan is daartegen geen ultiem verweer.

Boris Dittrich, voormalig Kamerlid en D66-collega van Sophie in 't Veld, heeft ons dezer dagen een nieuw voorbeeld op een presenteerblaadje aangereikt. In een video-interview met het Franse online-homomagazine Yagg voorspelt hij dat over een jaar of wat in westerse landen een groepshuwelijk officieel zal zijn toegestaan. Zeker, even geduld, men zal nog wat aan het onvermijdelijke moeten wennen. Maar komen doet het, als consequentie van het gelijkheidsbeginsel.

Alsjeblieft zeg! Nog méér ontwrichting? Denk aan familie en burgerlijk recht, denk aan zwaarwegende ethische dilemma’s. Liever niet! Maar dat krijg je er van als wordt afgezien van zegenrijke normen die van “Buitenaf” tot ons komen.